Δευτέρα 22 Ιουλίου 2013

Aκόμη μία συνέντευξη του Scott Gimple





















Ο showrunner του TWD μιλά στο The Hollywood Reporter για το ρόλο του ως αφεντικό της σειράς, για τα κόμικ και φυσικά...για την 4η σαιζόν. Περιέχονται πολύ μικρά spoiler.



THR: Τι σκέφτηκες όταν σου προσέφεραν να γίνεις showrunner;
Scott Gimple: Είμαι αρκετά φοβιτσιάρης γενικά, όταν κάνω λαζάνια στη γυναίκα μου κλπ. Στο πρώτο σενάριο (στη 2η σαιζόν) είχα φρικάρει. Επομένως όταν μου πρότειναν να γίνω showrunner, ήμουν σαφώς λίγο φοβισμένος (με την καλή έννοια). Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι αγαπώ τη σειρά, το καστ, τους συντελεστές. Η συνεργασία μου μαζί τους είναι καταπληκτική. Άρα, όσους ενδοιασμούς κι αν είχα, η απάντησή μου μόνο θετική θα μπορούσε να είναι. Αυτό που θέλω, σε οτιδήποτε κάνω, είναι να το κάνω καλά και πίστεψα ότι θα μπορούσα να τα καταφέρω. Πιστεύω ότι το άγχος δείχνει και το ενδιαφέρον σου και ότι είσαι αποφασισμένος να κάνεις μεγάλα πράγματα.

Είσαι ο τρίτος showrunner σε 4 σαιζόν. Ανησυχείς μήπως η θητεία σου τελειώσει σύντομα;
Καθόλου. Δεν με ανησυχεί καθόλου αυτό. Η συνεργασία μου με το AMC είναι άψογη. Το μόνο που με αγχώνει είναι ότι έχω την αμέριστη στήριξη όλων. Θέλουν να πετύχει η σειρά, να πετύχω κι εγώ. Και το μόνο που θέλω είναι να τους δικαιώσω, κι αυτούς και τους fans.

Πως προετοιμάστηκες;
Η πρώτη μορφή προετοιμασίας ήταν πολλά χρόνια πριν, διαβάζοντας τα κόμικ. Από εκεί προέρχομαι και εκεί είναι ο χώρος μου. Διάβαζα το TWD από το πρώτο τεύχος. Και μετά απλά και μόνο που ήμουν στη σειρά ένιωθα πολύ τυχερός, δουλεύοντας σε επεισόδια όπως το "Pretty Much Dead Already" και το "Clear". Επίσης δούλεψα πολύ και σε επεισόδια τα οποία δεν έγραψα. Ήμουν παραγωγός όταν ήμουν στην Georgia και αυτό από μόνο του είναι μεγάλο σχολείο. Σε άλλες σειρές, όπως το Flashforward-όπου συνεργαστήκαμε με τον David Goyer-και γενικά από το ξεκίνημά μου, απλώς μου πετούσαν το μπαλάκι της παραγωγής και ξεκίνησα να κάνω ωραία πράγματα.

Ποια είναι μέχρι στιγμής η καλύτερη μέρα σου ως showrunner;
Η βδομάδα που φύγαμε για να κάνουμε το πρώτο επεισόδιο της σαιζόν ήταν αρκετά δυνατή. Τελειώναμε το σενάριο και ετοιμαζόμασταν να μπούμε στην παραγωγή, επομένως αποχαιρέτησα τους σεναριογράφους για λίγες βδομάδες και είδα και όλα τα καινούργια πρότζεκτ που αναλάμβαναν. Μετά πήγα στην Georgia, μαζί με τους συντελεστές και τον Greg Nicotero-o οποίος σκηνοθέτησε το πρώτο επεισόδιο-και πιάσαμε κατευθείαν δουλειά. Είναι απίθανη αυτή η μετάβαση από τη συγγραφή του σεναρίου στο να στέκεσαι εκεί στα γυρίσματα μαζί με ένα εξαιρετικό συνεργείο και καστ. Αυτή η πρώτη βδομάδα που ξεκινήσαμε την παραγωγή ήταν λίγο ζόρικη, καθώς στα γυρίσματα στεκόμουν ταυτόχρονα και σαν αφεντικό και σαν fan της σειράς. Φοβερό.

Και το αντίθετο: ποιο είναι μέχρι στιγμής το δυσκολότερο πράγμα του να είσαι showrunner; Σε έχει δυσκολέψει κάτι;
Το να βλέπω το πράγμα από μέσα. Σε κάθε σειρά που ήμουν στο παρελθόν απλώς έκανα διαχείριση των διάφορων ευθυνών και του χρόνου. Το TWD είναι μια καλολαδωμένη μηχανή και έχω δίπλα μου πολλούς αξιόλογους ανθρώπους που κάνουν πολλά πράγματα.

Συνεργάστηκες και με τον Darabont και με τον Mazzara. Τι έμαθες από αυτούς;
Και οι δύο έχουν συνεισφέρει τα μέγιστα στη σειρά κι έχουν κάνει πολύ σπουδαία πράγματα. Ο Frank και ο Glen είναι και οι δυο τους πολύ παθιασμένοι με τη δουλειά τους. Είναι και οι δύο fans τους είδους και οπωσδήποτε έχω αποκομίσει πολλά από τη συνεργασία μας. Και οι δύο ξέρουν πολύ καλά πως να τρομάξουν το κοινό και αυτό θέλω να μπορέσω να κάνω κι εγώ.

Είναι η πρώτη σου φορά ως showrunner. Τι συμβουλές έχεις πάρει από τους παλιότερους;
Έχω πάρει πολύ χρήσιμες συμβουλές από πολλούς συναδέλφους. Έχω συζητήσει αρκετά με τον David  Goyer -που είμαστε και φίλοι. Αυτό που πρέπει να κάνεις ως showrunner βασικά, είναι να διαχειρίζεσαι σωστά το χρόνο, να δίνεις την έμφαση που πρέπει στα πράγματα και να ικανοποιείς το κοινό και να προσπαθείς πολύ να μην χάσεις ούτε λεπτό την αυτοσυγκέντρωσή σου.

Τι είπατε με τους ηθοποιούς;
Για τη σειρά κυρίως. Να συνειδητοποιήσουμε όλα αυτά που έχουμε καταφέρει. Υπάρχει ένας μικρός περιορισμός στις συζητήσεις μας, γιατί ναι μεν θέλω να τους κρατώ ενήμερους σχετικά με το πως εξελίσσεται το σενάριο αλλά δεν θέλω να αποκαλύπτω πολλές λεπτομέρειες. Γενικά έχω μια σποιλεροφοβία και δεν θέλω το καστ να γνωρίζει την κάθε λεπτομέρεια. Αλλά είχαμε μερικές εκτενείς συζητήσεις σχετικά με την εξέλιξη των χαρακτήρων τους. Με υποστήριξαν κι αυτοί πάρα πολύ. Πολλοί έχουν πει ότι θέλουν να με δουν να επιτυχγάνω. Σαν τον Doctor Who. Θα ήθελα να γίνω σαν τον Tom Baker. Ο Andy ήταν μεγάλη βοήθεια. Συνέδραμε πολύ στη δουλειά που είχα κάνει. Το "Clear" ήταν από τα αγαπημένα του επεισόδια και ήθελε κι άλλα τέτοια. Και όλοι σε κάποια φάση μου έχουν πει "πες μου τι θες να κάνω για σένα και θα το κάνω".

Σε τι διαφέρεις από τους προκατόχους σου;
Βρίσκομαι στην τρίτη μου χρονιά τώρα και όλα αυτά που έχω αποκομίσει προσπαθώ να τα εμαρμόσω. Οτιδήποτε, σενάριο, editing, συνομιλίες με τους συντελεστές, δουλειά σε σενάρια διαρκείας, ήμουν τυχερός να δω ανθρώπους να το κάνουν και με επιτυχία και με λάθη. Το σημαντικότερο που έμαθα είναι ότι όλα είναι θέμα συνεργασίας τόσο με τους ανθρώπους στην Georgia όσο και στο Λος Άντζελες. Βρίσκομαι σε συνεχή επαφή με τους υπόλοιπους παραγωγούς, ζητώντας τη γνώμη τους και τη βοηθειά τους και όλοι μαζί προσπαθούμε για το καλύτερο.

Ο Drabont πήγαινε αργά-αργά ενώ ο Mazzara πιο γρήγορα. Εσύ πως θα περιέγραφες τη δική σου πορεία;
Προσπαθώ να πάρω τα καλύτερα στοιχεία από τον καθένα και να τα υιοθετήσω. Η προσωπική μου σφραγίδα είναι να βασιζόμαστε στους χαρακτήρες και στην εξέλιξή τους παράλληλα με μερικά τρομακτικά στοιχεία και σενάρια που εξελίσσονται και αναπτύσσονται. Μια φράση που συνηθίζω να λέω είναι "αθροιστικό σενάριο". Είναι το να γράφουμε έτσι ώστε όλα να έχουν τη σημασία τους και το ρόλο τους. Όταν η σειρά είναι στα καλύτερά της, όλα αυτά συμβαίνουν ταυτόχρονα: το συναίσθημα, η δράση, το τρομακτικό στοιχείο. Είμαι περήφανος που κατάφερα να γράψω ένα επεισόδιο στο οποίο ένα κορίτσι-ζόμπι βγήκε από τον αχυρώνα μετά από ένα μακελειό και έκανα τον κόσμο να συγκινηθεί. Ένα από τα καλύτερα πράγματα που έχω κάνει ποτέ.

Ως μεγάλος fan των κόμικ, πώς είναι η συνεργασία σου με τον Kirkman σχετικά με το πως θα πάει το σενάριο;
Ο Kirkman είναι περισσότερο του να αποκλίνουμε από τα κόμικ. Είναι της λογικής "καλό είναι αυτό, το έχουμε δει στα κόμικ, μπορούμε να το μπασταρδέψουμε." Εγώ είμαι περισσότερο της λογικής να παραμένουμε πιστοί 100% στα κόμικ. Ο Kirkman κατάφερε να με "χαλαρώσει" λίγο και να διαφοροποιηθούμε λίγο σε μερικά πράγματα. Για να είμαι ειλικρινής, σε αυτό το σημείο που βρίσκεται τώρα η σειρά, οποιοσδήποτε φανατικός των κόμικ μπορεί να δει ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή. Και το παράδοξο είναι ότι αυτά τα οποία είναι εκτός κόμικ συνεισέφεραν στο να έρθει το σενάριο πιο κοντά σε αυτά. Στο μέλλον θα υπάρξει περισσότερη εστίαση στα κόμικ και "πείραγμα" αυτών. Έτσι τη βλέπω τη σειρά: ένα "ρεμίξ" των κόμικ.

Κατά τη διάρκεια της θητείας του Mazzara, η σειρά σκότωσε πολλούς βασικούς χαρακτήρες. Πώς το βλέπεις;
Το ζουμί είναι στο πως πέθαναν στα κόμικ. Πάντα ο θάνατος εξυπηρετούσε το σενάριο. Αν απλά το κάνουμε για να σοκάρουμε, δεν έχει νόημα. Πρέπει να σημαίνει κάτι. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο θάνατος δεν μπορεί να είναι ξαφνικός, συμβαίνει αυτό καμιά φορά σε αυτό τον κόσμο.

Τι σε κρατά ξύπνιο τα βράδυα;
Έχω πολλούς φόβους σε αυτή τη ζωή. Είμαι λίγο νευρικός. Κάτι που με κρατά ξύπνιο είναι μια σκηνή που έχουμε κάνει. Και ο Nicotero φταίει για αυτή. Έκλεινα τα μάτια μου και την έβλεπα και δεν ήταν καθόλου ωραία. Δε θα είναι ωραία. Βασικά, είναι τόσο σκληρή που έπρεπε να κόψουμε τα επόμενα δευτερόλεπτα γιατί δε θα αρέσει σε κανέναν. Δε θέλω να πω spoiler αλλά είναι κάτι το πραγματικά τρομερό. Δεν είναι κάτι που κάνει μπαμ γιατί το κάναμε κάπως πιο διακριτικό. Οι τηλεθεατές θα το δουν μόνο αν επικεντρωθούν σε αυτό. Δεν είναι ωραίο. Αλλά δεν το βάζουμε και φόρα παρτίδα.

Έρχεσαι στο Comic Con πρώτη φορά ως showrunner, στην αίθουσα Η. Πώς θα διαχειριστείς τις ερωτήσεις των fan;
Πηγαίνω στο Comic Con από το 94 και έχω βρεθεί πολλές φορές στην αίθουσα Η, αλλά στα καθίσματα που βλέπουν προς τη σκηνή. Το περιμένω με ανυπομονησία, γιατί μου αρέσει πολύ εκεί. Δεν έχω και τόσο άγχος, εξάλλου θα είμαι μαζί με άλλα 12 άτομα. Αυτό που με αγχώνει είναι ότι θα μιλάει ο Norman Reedus και εγώ απλά θα κάθομαι και θα τον ακούω και θα ξεχάσω ότι πρέπει να πω κι εγώ κάτι [γέλια]. Ακόμα το βλέπω από την οπτική του fan. Και είναι και πολλά πάνελ που θα επισκεφτώ τα οποία θα πρέπει να διαχειριστούν τις δικές μου ερωτήσεις. Είμαι πολύ περίεργος για τις ερωτήσεις των fan γιατί συνήθως είναι οι καλύτερες. Δε το λέω για να αποθαρρύνω τον Chris Hardwick που τον αγαπώ πολύ.

Πολλοί εκνευρίστηκαν στο φινάλε της 3ης σαιζόν όπου ο Governor διέφυγε κι η Andrea πέθανε. Πώς θα είναι η 4η σαιζόν;
Ελπίζω ότι όλοι αυτοί θα ικανοποιηθούν από αυτό που έρχεται στην 4η. Ίσως κάποιες πτυχές της κόντρας μεταξύ Michonne, Rick και Governor να μην έχουν παραληφθεί εντελώς. Όλα είναι κομμάτια ενός μεγαλύτερου στόρυ, το οποίο εξελίσσεται. Όλα αυτά θα έχουν αντίκτυπο στο μέλλον.

Υπάρχουν μερικές σκηνές σταθμοί από τα κόμικ μεταξύ του Governor και του Rick, συμπεριλαμβανομένης και μιας στην οποία -ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΠΟΙΛΕΡ- ο Rick χάνει το χέρι του. Πώς θα τις προσεγγίσεις;
Σύμφωνα με την ιδέα του "ρεμίξ" θα υπάρξουν μερικές μεγάλες στιγμές από τα κόμικ οι οποίες θα παρουσιαστούν κάπως διαφορετικά. Πολλά πράγματα είναι διαφορετικά σε αυτό το σημείο του σεναρίου από ότι στο κόμικ. Ο Governor δεν είναι όπως στα κόμικ. Θα δείτε μερικές τέτοιες στιγμές σε αυτή τη σαιζόν αλλά επίσης θα δείτε ότι θα διαφέρουν λίγο από τα κόμικ και αυτό λόγω του που βρίσκεται αυτή τη στιγμή το σενάριο. Ο Daryl είναι σημαντικός χαρακτήρας και δεν βρίσκεται στα κόμικ. Οι ιστορίες που βλέπουμε τον επηρεάζουν αρκετά και αυτός τις διαμορφώνει ως χαρακτήρας. Αυτό συμβαίνει με πολλούς τρόπους. Το ωραίο είναι ότι μπορούμε να μπούμε σε αυτές τις στιγμές αλλά λαμβάνουν χώρα με διαφορετικούς τρόπους, σε διαφορετικούς χρόνους και καμιά φορά μεταξύ διαφορετικών χαρακτήρων. Είναι τέλειο αυτό, για μένα που είμαι και fan. Και είναι και ένας τρόπος να πάρουμε κάτι που ξέρουν οι fans των κόμικ και να το παρουσιάσουμε με διαφορετικό τρόπο και ίσως με διαφορετικό συναισθηματικό περιεχόμενο αλλά σε κάθε περίπτωση το ίδιο δυναμικά όσο και στο κόμικ. Επομένως, βλέπετε κάτι καινούργιο, το οποίο όμως εξυπηρετεί το σενάριο που έχει διαμορφωθεί.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου